BabskieSprawy.pl forum dla kobiet

Na pewno każda z nas wgłębi czeka na ten magiczny moment

Faceci wielu rzeczy nie rozumieją. Niestety taki nasz los kobiecy - mieć do nich cierpliwość.. ;P
I coś w tym jest, że faceci dłużej dojrzewają. Boją się, że potem nie będą mogli grać w gierki itd. Często tak jest. Mój facet chyba tak nie ma. Od zawsze mówił o tym ślubie, chciał go bardzo, ale czekał na dobry moment. Jak zaczęliśmy chodzić to powiedział, że czuje, że ja zostanę jego żoną... Ach kiedy to było Już 4 lata temu.
On w sumie nie gra w gierki, lubi tylko w samotności czasem oglądać 10 raz swoje ulubione filmy. Raczej jest spokojny. Na piwo z kumplami nie chodzi, bo woli wieczorem przy mnie wypić. Dużo osób mi mówi, że mam skarb. A ja często tego nie doceniam... :/

Powiem Wam, że ja zawsze myślałam, że będę płakać przy oświadczynach, bo ogólnie bardzo wrażliwa jestem. A ja po prostu w tym dniu już czułam, że to się stanie i może to mnie uspokoiło, że tak ma być. Widziałam jaki był zestresowany i przeczuwałam. A finałowo po prostu jak uklęknął to się bardzo ucieszyłam. A potem się chyba pół godziny całowaliśmy na ławce przy blasku księżyca... :]

Mnie się łezka zakręciła przy tym jak małż wkładał mi pierścionek na palucha także spokojnie

sun979 napisał(a):
Powiem Wam, że ja zawsze myślałam, że będę płakać przy oświadczynach, bo ogólnie bardzo wrażliwa jestem. A ja po prostu w tym dniu już czułam, że to się stanie i może to mnie uspokoiło, że tak ma być. Widziałam jaki był zestresowany i przeczuwałam. A finałowo po prostu jak uklęknął to się bardzo ucieszyłam. A potem się chyba pół godziny całowaliśmy na ławce przy blasku księżyca... :]

jak to wyczułaś?
bo ja po prostu obstawiam dwie daty ale czy jakakolwiek to będzie ta finałowa to nie wiem. Może właśnie będzie chciał mnie całkowicie zaskoczyć i będzie to po prostu zwykły dzień, jakiś zwyczajny spacer itd. Sama nie wiem czego powinnam się spodziewać.

paula.x111 napisał(a):

sun979 napisał(a):
Powiem Wam, że ja zawsze myślałam, że będę płakać przy oświadczynach, bo ogólnie bardzo wrażliwa jestem. A ja po prostu w tym dniu już czułam, że to się stanie i może to mnie uspokoiło, że tak ma być. Widziałam jaki był zestresowany i przeczuwałam. A finałowo po prostu jak uklęknął to się bardzo ucieszyłam. A potem się chyba pół godziny całowaliśmy na ławce przy blasku księżyca... :]

jak to wyczułaś?
bo ja po prostu obstawiam dwie daty ale czy jakakolwiek to będzie ta finałowa to nie wiem. Może właśnie będzie chciał mnie całkowicie zaskoczyć i będzie to po prostu zwykły dzień, jakiś zwyczajny spacer itd. Sama nie wiem czego powinnam się spodziewać.

Powiem CI tak. Mój brat oświadczył się w zwykły dzień podczas spaceru, tak niespodziewanie. Bratowa w ogóle się tego nie spodziewała i była w lekkim szoku. Jęsli planuję coś takiego to po prostu tego nie przewidzisz...

Mój facet miał to zaplanowane krok po kroku, tak jak mi się w sumie marzyło i dlatego go wyczułam. On jest wrażliwy, łatwo się stresuje i po prostu przez to, że znałam go 3 lata to nic się nie ukryło.

Mieliśmy rocznicę 23.09, był to piątek, więc przesunęliśmy ją na sobotę. Planowaliśmy sobie odprawienie rocznicy. On przyjechał jeszcze jak prasowałam sobie bluzkę na wyjście. Był wypachniały jak nigdy, wygolony... co jest często za ciężkie do zrobienia ;D Pojechaliśmy do kina. Jedynie film nam się nie udał, bo był strasznie nudny Widziałam jak nerwowo dotykał kieszeni kurtki, która wisiała na fotelu przed nim i tak przez chwilę pomyślałam, że może ma pierścionek i boi się czy go ma Po oświadczynach pytałam czy faktycznie tak było i się okazało, że szukał tak na prawdę portfela więc była to tylko moja wyobraźnia Wracając do kina. Potem poszliśmy na pizzę i tak tajemniczo napominał, że dziś coś się dowiem itd. Była godzina chyba 21.00 to wracaliśmy już do jego domu i byłam pewna, że to chyba już nie dziś się stanie. Na raz skręcił do parku zamku (gdzie będziemy mieć ślub) Spacerowaliśmy. Jak się przytuliłam do niego to poczułam twarde pudełko na klatce piersiowej i nogi mi się ugięły, że jednak to może być za chwilę... ale on dalej nic. W końcu po wielu pocałunkach, gdzieś koło godz. 22 usiedliśmy na ławce i uklęknął przede mną To był magiczny moment. Trochę było zimno, bo jednak koniec września i długo już tam nie byliśmy. Pocałowaliśmy się nie raz i udaliśmy do jego domu. Była cudowna noc, a rano powiedzieliśmy jego rodzicom, że się zaręczyliśmy...

w momencie mojego całkowitego załamania egzaminami w styczniu tego roku usłyszałam od mojego faceta że mam choćby nie wiem co obronić licencjata, noo chyba że nie chcę ślicznego pierścionka na paluszku także obstawiam datę mojej obrony. Ewentualnie drugą datę - czyli standardowo, naszą 4 rocznicę bycia razem (więc 17.03). Zobaczymy, aż się boję

paula.x111 napisał(a):w momencie mojego całkowitego załamania egzaminami w styczniu tego roku usłyszałam od mojego faceta że mam choćby nie wiem co obronić licencjata, noo chyba że nie chcę ślicznego pierścionka na paluszku także obstawiam datę mojej obrony. Ewentualnie drugą datę - czyli standardowo, naszą 4 rocznicę bycia razem (więc 17.03). Zobaczymy, aż się boję

Mi się wydaję, że będzie to jednak symbolicznie w rocznicę

no o tym że mam się obronić i wtedy dostanę pierścionek to mówiliśmy jakiś miesiąc temu. I po tej rozmowie w zasadzie jeszcze raz dość dużeeee plany ślubne obgadaliśmy ale już o dacie oświadczyn nic nie mówił tylko wspomniał "wiem że muszę coś jeszcze zrobić, ale to planowanie ślubu i wesela jest po prostu wspaniałe!" i o tym że musi coś zrobić i nie będę znała dnia ani godziny to powtórzył dwukrotnie podczas jednej rozmowy ;P
a wczoraj powiedziałam mu że tego 17.03 (niedziela) chcę jechać do parku w którym pierwszy raz się pocałowaliśmy. Na co on że super pomysł, spytał kiedy odprawiam urodziny (robię je 16.03) na co on "więc 15.03 jest w piątek tak?" ;P i nie wiem już czy sama nie doszukuję się jakichś zbędnych podtekstów do tego co on mówi czy on rzeczywiście jakoś delikatnie mnie na to przygotowuje? hmm

paula.x111 napisał(a):no o tym że mam się obronić i wtedy dostanę pierścionek to mówiliśmy jakiś miesiąc temu. I po tej rozmowie w zasadzie jeszcze raz dość dużeeee plany ślubne obgadaliśmy ale już o dacie oświadczyn nic nie mówił tylko wspomniał "wiem że muszę coś jeszcze zrobić, ale to planowanie ślubu i wesela jest po prostu wspaniałe!" i o tym że musi coś zrobić i nie będę znała dnia ani godziny to powtórzył dwukrotnie podczas jednej rozmowy ;P
a wczoraj powiedziałam mu że tego 17.03 (niedziela) chcę jechać do parku w którym pierwszy raz się pocałowaliśmy. Na co on że super pomysł, spytał kiedy odprawiam urodziny (robię je 16.03) na co on "więc 15.03 jest w piątek tak?" ;P i nie wiem już czy sama nie doszukuję się jakichś zbędnych podtekstów do tego co on mówi czy on rzeczywiście jakoś delikatnie mnie na to przygotowuje? hmm

może chce właśnie Cie tak przygotować... może tak być mój tak właśnie robił...

mój raczej o takich planach mi nie mówi dlatego nie wiem za bardzo jak to interpretować

paula.x111 napisał(a):mój raczej o takich planach mi nie mówi dlatego nie wiem za bardzo jak to interpretować

pewnie niedługo sprawa się rozjaśni...

Hej kobietki dołanczam do Was czekających na pierścień .) jesteśmy ze sobą 3 latka i już bym chciała deklaracji ,myśle że po takim czasie już się wie czy to ten .) musi to być niezwykłe uczucie kiedy facet prosi Cię o ręke ,) może wreszcie tego doświadzcze .)

a ja wam powiem że przez ostatnie kilka dni jakoś już na to nie czekam. Coś się popsuło między nami.. a sama nie wiem co

paula.x111 napisał(a):a ja wam powiem że przez ostatnie kilka dni jakoś już na to nie czekam. Coś się popsuło między nami.. a sama nie wiem co

Przestań tak mówić! Po twoich postach widać jak bardzo tego chcesz! Planujesz wszystko tak dokładnie i po kolei... Każdy ma gorsze dni i przez to pojawiają się wątpliwości NAWET jak się kocha. Ja mam pół roku do ślubu i myślisz, że nie zastanawiam się czy na pewno itd? Jak się pokłóci to ze złości po prostu pojawiają się takie myśli...
Głowa do góry! ;*

planować zawsze można
choć jak mu dzisiaj powiedziałam: sukienkę wstępnie wybrałam, fryzurę ślubną też, jednak męża ni to wstępnie - ni ostatecznie

paula.x111 napisał(a):planować zawsze można
choć jak mu dzisiaj powiedziałam: sukienkę wstępnie wybrałam, fryzurę ślubną też, jednak męża ni to wstępnie - ni ostatecznie

no i fajnie mu powiedziałaś! Ja myślę, że śmierć teścia też trochę wpływa na jego relacje z Tobą. Jest to nie fair, ale nie każdy potrafi oddzielać 1 od 2...

on był troszkę w szoku że to powiedziałam i strzelił pseudo - focha, na co ja mu od razu rzuciłam tekstem że w końcu jego pierścionka nie mam więc nie mam możliwości powiedzieć kto będzie moim mężem
czy wpływa? sama nie wiem..
ja uważam że bardzo mu pomogłam i raczej nie oczekuje aż takiego poświęcenia z jego strony gdy u mnie w rodzinie coś się stanie. Jednak myślę że ten styczeń nas dosyć zbliżył do siebie. Ale dopiero od lutego, gdy on już się uspokoił, wszystko zaczęło się psuć.

Ja natomiast powiem wam, że też czekam na oświadczyny... Ale to już takie "inne czekanie"... ;/ Mój facet strasznie z tym zwleka. Żenić się chce, ale oświadczyny uważa za coś całkowicie głupiego i niepotrzebnego. Data ślubu jest już ustalona nawet i wszystko załatwione, a ja czekam na coś czego chyba nie będzie. ;/

Witam wszystkich!
Jestem w związku ze swoim facetem od 7 lat. Mniej więcej po 3-4 latach zaczęłam myśleć o ślubie. Niestety - on chyba nie...Jesteśmy dojrzałymi ludźmi. Ja mam 45 lat, on jest ode mnie o 6 lat młodszy. Oboje mamy za sobą nieudane małżeństwa, oboje jesteśmy po rozwodach.
Czekam na oświadczyny, bo chyba jak każda kobieta potrzebuję poczucia stabilizacji i świadomości, że jestem tą kobietą z którą on chce spędzić resztę życia. Oprócz dzieci z poprzednich małżeństw, mamy także wspólne dziecko ( propozycja posiadania naszego dziecka wyszła z jego strony), dla którego jest wspaniałym ojcem. Myślałam, że gdy mały się urodzi doczekam się z jego strony chociażby oświadczyn, ale nic się takiego nie stało. Gdy mój facet wyjechał za granicę, po jakimś czasie w trakcie rozmowy przez tel. zaczął wspominać o ślubie, i to kilkakrotnie ale gdy wspomniałam pół żartem - pół serio, żeby nie zapomniał o choćby byle jakim pierścionku, jakby się wypłoszył i stwierdził, że po powrocie woli mnie zabrać do kina i jakiejś knajpy. I rzeczywiście. Gdy wrócił zabrał mnie tam i temat się skończył. Próbowałam z nim rozmawiać na ten temat, bo nie odebrałam jego słów jako żart. Przedstawiłam mu wszystkie swoje racje na ten temat, dlaczego mi na tym zależy, bo dziecko, bo kwestie prawne, bo stabilizacja jakaś...Wspomniałam też o tym jak ja się czuję żyjąc na "kocią łapę". Dla mnie takie życie jest upokorzeniem, czuję się gorsza od zamężnych kobiet. Tak zostałam wychowana i ciężko mi to przełknąć. Jest to tym trudniejsze, że mieszkamy w małej wiosce, gdzie każdy o każdym wszystko wie i czuję się wytykana palcami. Niby czasy się zmieniły, ale...
Do oświadczyn byłej żonie nikt go nie musiał namawiać. Sam podjął decyzję i załatwił to jak trzeba. A mnie podobno tak bardzo kocha i nic...
On stwierdził, że na ślub nas nie stać, przynajmniej na razie...Zgadzam się, finansowo nie jest łatwo, ale na oświadczyny z bukiecikiem kwiatów też go nie stać??? Pierścionka mieć nie muszę - on o tym wie. Ostatecznie pokłóciliśmy się a ja stwierdziłam, że już ślubu nie chcę i nie będę do tego tematu wracać (ucierpiała moja urażona duma).
Poza tym nasz związek jest naprawdę szczęśliwy, choć bywały już kryzysy, w trakcie których chciałam to wszystko zakończyć, ale wtedy on szalał, rzucał się na kolana i błagał...
Jest o mnie zazdrosny, robi wszystko, żebym była szczęśliwa, widzę, że się stara...
Ale ja się boję, że nasz związek się zakończy tak jak w większości przypadków. Tak jak np. związek mojej dorosłej już córki, którą chłopak rzucił dla innej po 7 latach, po kilku miesiącach oświadczył się tamtej i zmajstrował dziecko. A moja córka nie mogła się od niego tego doczekać przez tyle lat, choć już chciała mieć rodzinę i męża. Z moich obserwacji wynika, że takie wieloletnie związki tak właśnie się kończą a ja już tylko czekam, aż tak się stanie w naszym wypadku zwłaszcza, że na powodzenie wśród pań mój facet nie może narzekać. Na razie się temu opiera, ale czy tak będzie zawsze? A może na tym świecie nie ma już prawdziwych mężczyzn? Dużo się na ten temat naczytałam i to , że kobieta musi w jakiś sposób nalegać na ślub, bo czuje że to już ten czas, a facet się opiera...chyba ten świat schodzi na psy.
Jestem w kropce, nie wiem co dalej mam robić. Może ktoś z Was coś mądrego mi podpowie?

Przede wszystkim spróbuj z nim jednak na spokojnie porozmawiać...
Powiedz czego oczekujesz, jak widzisz Waszą przyszłość...
Pewnie przez to że jest po nieudanym małżeństwie to ma jakies opory, i się nie dziwie...
Ale powiedz mu że chciała byś nawet dla Was samych...
poza tym... oświadczyny, aslub może być tylko cywilny...

A ja mysle, ze nie powinnas sie unosic duma i obrazac ani tez rezygnowac ze staran o slub.
Mezczyzni z zasady nie pala sie do slubu szczegolnie gdy dostali wczesniej juz od losu
duzego kopniaka.
Dlatego czesto drugi slub traktuja z wielka ostroznoscia nie mogac sie dlugo zdecydowac na
ponowny slub z aktualna wybranka.
W waszym zwiazku jest dziecko ktore jest owocem waszej milosci i szczescia i to jest
bardzo wazny powod dla ktorego powinnas odrzucic zal i obrazanie sie .
Uwazam , ze przyjecie zupelnie innej strategii postepowania spowoduje, ze Twoj ukochany zechce slubu.
Z pewnoscia Cie kocha , ale mezczyzni to istoty wbrew wszystkiemu bardzo ostrozne.
Jestescie ze soba juz dlugo wiec doskonale znasz jego slabsze strony i powinnas wiedziec gdzie lezy jego czuly punkt.
Sprobuj lagodnoscia i delikatnoscia wyczuc moment , w ktorym Twoj mezczyzna potrafi sie otworzyc i szczerze wyrzucic z siebie to co lezy mu na sercu lacznie z watpliwosciami i obawami dotyczacymi slubu.
Musisz te sytuacje naprawde wyjasnic i zakonczyc, bo to moze byc zupelnie niepotrzebna rysa na waszym zawiazku.
Dodam jeszcze, ze przymuszanie i obrazanie sie nieczego naprawde nie zalatwi a moze tylko popsuc szczesliwe relacje milosci i szczescia miedzy Wami.
Zycze powodzenia.