BabskieSprawy.pl forum dla kobiet

Mam mały dylemat... Za rok biorę ślub. Nie do końca jestem tego pewna. Chyba jeszcze na mnie za wsześnie. Jesteśmy ze sobą już 3 lata. No wiecie, nic nowego monotonia dnia codziennego. Od 5 lat mam przyjaciela w sumie to on mnie poznał z moim obecnym narzeczonym. Zawsze świetnie nam się rozmawiało. Można powiedzieć że rozumiemy się bez słów:) na początku chyba się w nim trochę zauroczyłam. Jak poznał mnie z Bartkiem, nawet się ucieszyłam że tak wyszło, bo że to koledzy to ... widujemy się dość czesto. Mój przyjaciel jest w związku już od 8 lat. W tym roku się oświadczył. ..ale mniejsza z tym. Zaczęliśmy bardzo duzo rozmawiać, pisać itp. Gdy się oświadczył postanowiliśmy się spotkać na tzw pogaduchy. I na tym naszym spotkaniu doszło do czegoś więcej niż tylko rozmowa. Ale stało się, tak po prostu. Nie żałujemy, bo było fantastycznie. I powiedział mi że zawsze to chciał zrobić odkąd sie poznaliśmy. Przez jakiś czas się nie widywaliśmy, nie pisaliśmy po czym w moje urodziny znów zaproponował spotkanie. Nie bardzo wiem, co robić, bo z jednej strony jestem przywiązana do mojego Bartka (dużo nas łączy i wgl), ale z drugiej nie mogę się oprzeć Kubie. Brakuje mi tej spontanicznosci, namiętności. Czegoś nowego. Nie chce wybierać i nie chce nikogo ranić. Pomooooocy !!!!

Jak już teraz masz takie wątpliwości, to po ślubie będzie tylko gorzej. Też tak zrobiłam, jak byłam jeszcze bardzo, bardzo młoda, że bałam się skończyć związek, który w myślach już i tak dawno skończyłam. Marzyłam o kim innym, ale wracałam do domu do mojego faceta. To do niczego dobrego nie prowadzi, bo im więcej miesięcy i lat mija, tym więcej rzeczy Was łączy, mieszkanie, kredyt, może kiedyś dzieci. Jak nie będzie w tym prawdziwej miłości, to możesz się obudzić koło 40tki z myślą, że minęły najlepsze lata Twojego życia, a Ty tak właściwie nie tego chciałaś...

Zgadzam się z poprzedniczką.