Nie ukrywam, lubię czasami tego typu tematy.
Zastanawia mnie tylko fakt jak dokonałeś tego owego ''przebudzenia'' i skąd pewność, że sobie ''przypomniałeś'' ? Bo zapewne zdajesz sobie sprawę, że ludzki umysł jest ciągle zagadką i potrafimy w nim mieć różne wspomnienia, które nie należą do nas.
I nie jest powiedziane, że muszą coś znaczyć, bądź że są z tzw. innego życia.
Pytam, ponieważ Twoja historia z dzieciństwa jest zbliżona do mojej. A w zasadzie identyczna, tylko różni się snami.
Podobnie jak ''układanie w całość'', choć nie twierdzę, że to jest pozostałością po wcześniejszym życiu, ale nie wykluczam, że reinkarnacja istnieje.
Sny to sny. Niektóre są bardzo realne, niektóre są popaprane a niektóre po prostu są niczym. Strach, lęk czy zadowolenie -pojawiają się podczas danego snu, ale są nie raz takie sny, w których mimo tych odczuć mamy wrażenie, że to ''coś innego''.
W tamtym moim śnie, który pasował do powtarzającego się z dzieciństwa - wszystko było jakby końcówką tego ''koszmaru''. Która też przedstawiła po raz pierwszy i ostatni ''moją'' śmierć. Od tamtej pory nie śni mi się nic, co z tym związane. Jedynie od czasu do czasu idę tamtymi uliczkami, ale jest to po prostu ta sama ''sceneria''. Nic więcej. Nawet odczucia są ''nijakie'', normalne -jak to w normalnych snach.
Także miewam przeróżne sny, ale zdecydowanie ''ta całość'' budziła zupełnie inne odczucia podczas sennych maratonów. Których z resztą nie nazwę, bo nie potrafię.
Octavianus Augustus Caesar hmmm... Cesarz. Z Twoją wizją świata, z zasadami (pozwól, że tak nazwę) wcale nie zdziwiłabym się...
Jednak gdybyśmy przyjżeli się pewnym ludziom, natrafilibyśmy na kogoś, kto był naszym odzwierciedleniem lub na odwrót. Na kogoś konkretnego, z kim możemy utożsamić się, gdyż myśli, poglądy, sposób życia, odczucia itd. są lub były identyczne do naszych.
I nie znaczy to, że akurat tym kimś byliśmy.
