BabskieSprawy.pl forum dla kobiet

problemy z bratem mielismy od bardzo dawna, zaczał brac narkotyki, uciekac z domu, straszyc nas, okradać, chcial sie zabić.. najgorsze to, ze wzial kredyty, mama sie zlitowala i zaczela splacac za niego, zeby nie trafił do więzienia, choć możliwe, że te długi i tak przeszłyby na rodziców. Spłacali przez kilka dobrych lat, kilkadziesiąt tysięcy. On prace rzucał po paru dniach, a teraz doszło do tego, że ma schizofrenię, przedstawiają mu się jakieś postacie, że ktoś go straszy, nachodzi. W szpitalu był kilka razy, bez żadnego efektu, nie ma tam żadnego leczenia, dostaje leki, które działają coraz gorzej, zachowuje sie jak małe dziecko, nie mysli co robi. Nie mogę już z tym wytrzymać, mama się bardzo zle czuje i wiem, że w koncu cos się stanie, ale co zrobić zeby temu zapobiec? Od malego zyję w ciaglym strachu, balam sie wracac ze szkoly, bo wiedzialam ze znowu coś się stało W szpitalu teraz tez pieniędze pożyczał nie wiadomo na co. Wypije tylko piwo i coś sie mu dzieje, a tylko by chciał pić. Tak naprawde do szpitala idzie tylko po to, zeby rodzice przywozili mu zakupy i dawali kase, wczasy. W domu wie, że nie dostanie. Nie wiem ile z jego zachowań jest udawanych, ale nie wierzę w to wszystko.Co mam zrobić? Można gdzieś sie udac po pomoc? Z nim sie nie da żyć, ja sama mam nerwice przez niego, ale najbardziej boje sie o rodziców

Rzeczywiscie sytuacja o ktorej piszesz jest nie do pozazdroszczenia.
Ale czy ta choroba psychiczna jest potwierdzona i zdiagnozowana przez psychiatre?
Szczerze mowiac to jest dla mnie wiele niejasnosci w tej calej chorobowej ,,zabawie,,
psychicznej.
Dobrze byloby porozmawiac z lekarzem psychiatra prowadzacym jego leczenie.
Byc moze w takiej rozmowie wiele by sie wyjasnilo tych podejrzanych zachowan Twojego brata.
Moze lekarz psychiatra cos zasugeruje i podpowie jak z tego zakreconego zachowania wyjsc.
W koncu psychiatrzy doskonale sie na tym znaja.
Na dluzsza mete nie da sie zyc w takim stresie bo mozna naprawde zwariowac i przeplacic to zyciem lub choroba.
Sadze tez , ze rodzice powinni ograniczyc ta pomoc polegajaca na placeniu zaciaganych dlugow i pozyczek.
Nawet jesli Twoj brat jest tak chory jak mowisz to mimo wszystko nie mozna skazywac siebie / Twoich rodzicow i Ciebie/ na takie piekielne udreki i destrukcyjne zachowanie brata.
Nie wiem na ile swiadomie wykorzystuje uczucia rodzicow , ale zachowuje sie jak pasozyt.
A co najgorsze za przyzwoleniem rodzicow, bo splacaja i dogadzaja mu.
Niestety przykro mi to mowic, ale oni przyczyniaja sie do utwierdzania brata w przekonaniu , ze moze byc taki bezkarny , bo jest niby chory psychicznie.
Mysle, ze rodzicow powinien oswiecic lekarz psychiatra i to bardzo szybko .
Moze zrozumieja, ze milosc rodzicielska nie oznacza by ich dziecko , czyli Twoj brat ich niszczyl i wpedzal w straszliwe klopoty i problemy.
Czym dluzej bedzie ten stan trwac dalej tym bedzie gorzej to przerwac .
Moim zdaniem jest to jawne granie wszystkim na nosie.
Najwyzsza pora odciac brata od przyslowiowego cycka.

a próbowaliście leczenia go w zakładzie zamkniętym?
I tak jak Astra mówi - do psychiatry czy leczenie uzależnień - najlepiej, żeby zgłosiła się cała rodzina. Pomoc takiego lekarza jest na pewno potrzebna.
Kiedyś moja koleżanka miała problemy z synem narkomanem - w proces leczenia czy nawet odwyku byli zaangażowani wszyscy (łącznie z tym, że mieli go nie wpuszczać do domu jak przychodził naćpany). Ciężko było, ale chłopak wyszedł w miarę na prostą.

Albo do szpitala albo przestać spłacać długi to go zamkną ))

Bardzo ci współczuję takiej chorej sytuacji która przeżywasz od dzieciństwa. Samo to że żyjesz w ciągłym strachu.
Ale to co pisały poprzedniczki że rozmowa z lekarzem prowadzącym historię jego choroby może wiele wam wnieść i pomoc by jakoś się od niego uwolnić.
Zakład zamkniety to jedyne wyjście które wam pozostaje by jakoś mu pomóc jeśli naprawdę wszystko co robi jest przyczyną choroby.
Narkotyki potrafią jednak bardzo człowieka zmienić, doprowadzić do obłędu z którego nie można tak po prostu wyjść.
Mam nadzieje że znajdziecie jakieś rozwiązanie by mu pomóc.
Pozdrawiam

Sytuację masz nieciekawą ale jak to mówią każdy ma swój krzyż.Życzę Ci dużo spokoju i cierpliwości.

to nie jest takie proste, leki w dużym stopniu ryją beret skoro zachowuje się jak dziecko.

To dlaczego nie zamkniecie go do ośrodka?

hmmm faktycznie spore ma problemy...jedyne wyjście to wizyta upsychologa albo nawet psychiatry w poradni Psychologiczno-Psychiatrycznej mają wielu specjalistów, sama korzystałam z ich pomocy...i moge ich spokojnie polecić..inaczej mu nie pomożesz...sama tez możesz skorzystać...bo trochę się w tym uwięziłaś...i jest to relacja bardzo toksyczna