BabskieSprawy.pl forum dla kobiet

Witam wszystkich.

Może na samym początku naświetlę moją sytuację i wyjaśnię w jaki sposób znalazłam się w tym punkcie.

Jak miałam 15 lat do szaleństwa zakochałam się (przynajmniej tak mi się wydawało) w chłopaku o rok ode mnie starszym. Przez znajomość z nim zawaliłam szkołę i uciekłam z domu. Jak się okazało 3 miesiące po moich 17 urodzinach byłam w ciąży. Na własne życzenia byłam na łasce jak się później okazało alkoholika i damskiego boksera. Urodziłam pięknego synka. Gdy mały miał półtora roku zdobyłam się na odwagę i poprosiłam rodziców o pomoc. Było mi okropnie wstyd że nie posłuchałam rodziców i jak ćma leciałam do niego. Rodzice oczywiście wzięli mnie do siebie i mi pomogli, za co jestem im strasznie wdzięczna. Po pewnym czasie na mojej drodze stanął ON. Taki był cudowny... Uwielbiał mojego syna... Zostaliśmy parą. Przeprowadziłam się do niego i jak mój synek miał prawie 4 latka zaszłam w kolejną ciąże... I zaczęło się... Kłótnie o byle co, pretensje o syna że nie słucha się go, że się moczy w łóżko (po badaniach okazało się że miał problemy z pęcherzem) mały czasami dostawał od niego, żeby jak to mówił trochę szacunku do niego nabrał... Odeszłam od niego i tu pojawia się typowy schemat on przeprasza ja wybaczam i do niego wracam... Wszystko niby ładnie pięknie... Pobraliśmy się tuż po narodzinach naszej wspaniałej córeczki. nawet nie wiem kiedy w nasze życie weszli jego przyjaciele (on facet 25 lat a jego kumple po 17, 18 lat ) tak się rozpanoszyli w naszym życiu że nie było w nim miejsca dla mnie... wracałam z pracy po 23 a tu koledzy graja razem z nim w gry na 3 komputerach ustawionych u nas w pokoju... nie wspomnę o stanie w jakim ich zastawałam (palili marihuanę). Przyznam że to była ciężka sytuacja a ja zrobiłam coś czego nie powinnam. Zdradziłam męża. Zrobiłam to tylko raz i bardzo tego żałowałam ale teraz cieszę się że dzięki temu nasz związek się zakończył. rok po mojej zdradzie mąż przyznał mi że wie o niej i że chce mi wybaczyć. W tym samym czasie zaczął poprawiać tatuaż byłej koleżance z gimnazjum. Tatuaż na pośladku. Robił to gdy mnie w domu nie było. Po kilku takich sesjach doszedł do wniosku że od ponad roku mnie nie kocha i był ze mną tylko ze względu na dzieci (heh trochę to śmieszne bo dziećmi się w ogóle nie zajmował tylko ja albo jego matka). Dał mi 5 dni na wyprowadzkę (mieszkaliśmy u jego matki) w takim czasie znalazłam malutką kawalerkę i przeprowadziłam się tam z synem. I tu był mój błąd... Córeczkę z ciężkim sercem zostawiłam u niego gdyż nie byłam w stanie zapewnić jej opieki na czas kiedy byłam w pracy. A potem szybko się potoczyło. Rozwód, córka przy ojcu... Bardzo się szarpaliśmy o nią. Zauważyłam że to się na niej odbija. Jak była u mnie płakała w nocy, prawie nic nie jadła. Dla jej dobra się wycofałam. Wiedziałam że prędzej czy później jemu znudzi się bycie ojcem idealnym. Nie wspomniałam że on i ta dziewczyna której robił tatuaż zostali parą 3 dni po informacji że z nami koniec.
Nie miałam im tego za złe ponieważ nasz związek nie miał przyszłości. Teraz sobie układam życie. Od rozstania minął rok. od rozwodu 3 miesiące. I tu zaczyna się problem. Z byłym mężem dobrze się dogadywałam. Brałam córkę do siebie kiedy tylko chciałam. Wiadomo że korzystałam z każdej okazji żeby się nią zająć a oni to wykorzystują. Mój były stwierdził że wyjeżdża za granicę żeby zarobić. jest tam ponad miesiąc. Jego konkubina, która jest w ciąży, tydzień temu poleciała do niego w odwiedziny. miała jutro wrócić i odebrać córkę ode mnie, ponieważ w przyszłym tygodniu pracuję od 12 do 22 i nie miałabym co z córką zrobić w tym czasie. Dzisiaj dostałam smsa następującej treści :
" Nie mam jak się stąd wydostać, będziesz musiała zostać z XXX dłużej, zadzwoń proszę jak najszybciej, najlepiej odrazu pod nr xxxxxx

No i szok. Pierwsza myśl "wiedziałam że tak będzie " a następna"co ja teraz zrobię?"
Dzwoniłam do nich i pisałam bez skutku... wszystkie numery wyłączone...
Chciałam teraz zapytać czy w takiej sytuacji mogę iść do sądu i zgłosić porzucenie dziecka przez ojca i starać się o pełne prawa do córki, czy muszę pewien czas poczekać?

Wiem że teraz padnie mnóstwo obraźliwych komentarzy w moją stronę ale sytuację opisałam bardzo ogólnikowo.
Chcę się zająć córką ale niewiem czy dam rade to wszystko pogodzić ze sobą... Boję się porażki...

Czasami naprawdę się zastanawiam jak ludzie są w stanie doprowadzić siebie do takiej sytuacji, ale nie ważne. W sumie to ciężko coś zrobić, dla mnie to jest jakiś hardcore. Najlepiej będzie jak weźmiesz i załatwisz sprawę w najprostszy możliwy sposób: daj sobie spokój z tą patologią, która ci wyjechała za granice, skup się na wychowywaniu dziecka. Zawsze w takich sytuacjach boję się, że dziecko z takiej rodzinie pójdzie krokami rodzica i powstają kolejne tego typu wątku. Pracuj, zajmuj się dzieckiem, pomagaj mu w nauce. Zarabiaj na jego studia. Dla mnie dziecko to jest coś ponad wszystko. Skoro już sama sobie zmarnowałaś życie to postaraj się nie wciągać w to swojego dziecka.

lalalove<3 napisał(a):Chciałam teraz zapytać czy w takiej sytuacji mogę iść do sądu i zgłosić porzucenie dziecka przez ojca i starać się o pełne prawa do córki, czy muszę pewien czas poczekać?

Większe szanse na merytoryczne rady w tej kwestii będziesz mieć na forum prawniczym. Niektóre są bardzo wartościowe, lepiej tam udać się z tym problemem.

Ciężka sprawa. Najlepiej byłoby zapytac o radę Prawnika. On by Ci powiedział co w danej sytuacji możesz zrobić, wytłumaczyłby co i jak...
Oby Ci się wszystko poukładało.