BabskieSprawy.pl forum dla kobiet

Witam

Od dosyć dawna już tutaj się mało udzielam wiadomo praca studia pochłania większość mojego czasu a do tego narzeczony ,tak jestem zaręczona od miesiąca ! Zaplanowany ślub na maj 2017 rok, ale nie w tym rzecz w sumie w tej sprawie też ale zacznę może od początku. Mam siostrę starszą o prawie 4 lata , ja mam 22 ona nikogo nie ma ja już mam narzeczonego, ona ma ciężki charakter nie rozmawia ze mną ,izoluje się a ja tak bardzo bym chciała z nią czasami pogadać o tym że mam ślub pokazać jej suknię jaka mi się podoba a ona na to że jej to nie intersuje, sale też nie chciała zobaczyć ,to jej sie nie podoba tamto jej sie nie podoba , chciałabym ją za świadka na ślub ale jeżeli ona taka jest czyu warto ?nawet mojego narzeczonego nie zbyt lubi a nawet nie stara się go poznać. Mam też brata który też się tak izoluje nie rozmawiamy ze sobą a mieszkamy daleko od siebie siostra też , ale dwóch facetów na świadków jak mam siostrę ? nie pasuje... Bardzo się tym przejmuje często płaczę bo chciałabym mieć kontakt jak moi przyjaciele ze swoim rodzeństwem ale się nie da...
Doradźcie mi coś bo ja z nią rozmawiam a ona nie chce...

Dziwne to twoje rozeństwo.. naprawde nie wiem co ci poradzić. Zawsze tak było, czy to teraz jakoś? Może rodzice ci e faworyzowlai i stąd to??

jestem najmłodsza byłam córeczką taty przyznaje ale jak oni coś chcieli też dostawali chociaż nie zawsze , ja miałam lepiej...może moja siostra zazdrosna o moje szczęście ? może dlatego że nikogo nie ma ? moje rodzeństwo jest dziwne wiem odkąd pamiętam tak jest , moja siostra normalnie ma przyjaciół a ze mną nie rozmawia chyba ze przez fb brat ma dziewczyne i to samo przez fb mozna gadac a tak jak do domu przyjedzie to siedzi przed laptopem i mówi że pracuje nie ma czasu

Ja stoję po drugiej stronie barykady. Nie czuje jakiejkolwiek potrzeby rozmawiania, czy angażowania się w życie z rodzeństwem, ani dalszą rodziną. Wiem, że to nie jest dobre i nawet mi troche z tym głupio. Winę tutaj doszukuje się raczej w sposobie wychowania, zresztą nie wiem. Stwierdzam, że na siłe nie będę się starać bo nie na tym to polegam. Nic na to nie poradzę, z twoim rodzeństwem pewnie jest tak samo.

jak byliśmy młodsi to często byłam obrażana przez siostrę to że ejstem za gruba to że brzydka że nie taka jak potrzeba , nie taka jak ona szczupła ładna inteligentna , cieszę się że znalazłam teraz osobę na której mogę polegać która kocha mnie taką jaka jestem że widzi moje wady ale pomimo ich mnie kocha a ja kocham Jego, bo w mojej rodzinie tak nie ma a raczej z moją sisotrą czy bratem chociaż z bratem i tak ejstem lepiej

To będzie banał, ale co innego tu doradzić - umów się w jakiś wolny dzień na spotkanie z siostrą i porozmawiaj z nią o wszystkim, co Cię boli. Jeśli się uda, to będziesz wiedzieć o co jej chodzi. A jeśli nie będzie chciała rozmawiać, to chyba będzie należało dać sobie spokój z siostrą i Twoimi oczekiwaniami wobec niej. Smutne, ale tak się dzieje i to wcale nie tak znowu rzadko.

Czarna napisał(a):To będzie banał, ale co innego tu doradzić - umów się w jakiś wolny dzień na spotkanie z siostrą i porozmawiaj z nią o wszystkim, co Cię boli. Jeśli się uda, to będziesz wiedzieć o co jej chodzi. A jeśli nie będzie chciała rozmawiać, to chyba będzie należało dać sobie spokój z siostrą i Twoimi oczekiwaniami wobec niej. Smutne, ale tak się dzieje i to wcale nie tak znowu rzadko.

tu mamy problem ona mieszka we Wrocławiu mój bat też gdzie indziej i ja w naszym rodzinnym mieście, nie ma możliwości spotkania. Ostatnio tak przykro mi sie zrobiło chciałam jej pokazać jaką chcę mieć suknie ślubną a ona na to że ją to w ogóle nie interesuje.. chyba nie wezmę jej za świadkową, a i ja próbowałam z nia gadać ale się nie da...

A jakas przyjaciolka? Ja z moja siostra tez dopiero po jakims czasie zaczelam sie dogadywac

mam 3 przyjaciółki ,ale tak dziwnie będzie że nie wezmę siostry na świadka ...

Cat, nie zgodzę się z Tobą. U nas świadkiem była moja siostra i jej mąż, bo się akurat tak złożyło.
Istotne by świadkiem byla osoba, na którą możesz liczyć, która będzie przy Tobie i Ci pomoże

Chyba masz rację, muszę pomyśleć nad tym kogo wziąść może brata ? Zobaczę..

Jasne, że czasem byśmy coś chcieli, ale nie ma co na siłę.
Może też dzięki temu będziesz spokojniejsza no i będziesz mieć wsparcie

Jak rany... przecież nie będziesz się jej prosiła. Skoro nie chce uczestniczyć w Twoim życiu, to nic na siłę. Daj jej zaproszenie jak wszystkim, a na świadka weź przyjaciółkę, dobrą koleżankę albo brata (dwóch facetów to normalka). Zajmij się przygotowaniami do ślubu, sobą i swoim szczęściem. Serio chcesz się unieszczęśliwiać i roztkliwiać nad siostrą, która ma to w nosie? No proszę Cię...

Też kiedyś miałam siostrę. Moja była fajna, była moją przyjaciółką, a potem jej odbiło i nawet nie złożyła mi życzeń ślubnych, o obecności na weselu nie wspominając. Jak widzisz - dalej żyję i mam się dobrze.

Dzięki dziewczyny za rady dużo to dla mnie znaczy że ktoś stara mi się pomóc. Masz rację a_gatka chyba wezmę brata na świadka będzie dwóch facetów tak już było na jednym ślubie co byłam i nie było problemu

Nie da się ukryć, że sposób wychowania rodzeństwa ma ogromny wpływ na ich dalsze relacje w życiu dorosłym. Sama jestem tą straszą siotrą, która tylko spogląda jak rodzice rozpieszczają tą młodszą. Też stałam sie osobą patrzącą na swó czubek nosa bo przecież skąd mam wiedzieć czy w życiu dostanę tyle ile ona? A może nic?

Catherine napisał(a):mam 3 przyjaciółki ,ale tak dziwnie będzie że nie wezmę siostry na świadka ...

Kochana, to jest Twój ślub, Toja ceremonia, Twoje szczęście. Nie martw się tym, co pomyśli o Tobie rodzina. Skup się na tym, co dla Ciebie jest ważne i wartościowe. Jeśli masz słabe relacje z rodzeństwem, za to głębsze z przyjaciółkami, wybierz jedną z nich na świadkową (albo niech zrobią losowanie, pobawicie się trochę i żadna nie będzie czuć się faworyzowana).

Jeśli chodzi o Twoje relacje z bratem i siostrą, to wydaje mi się, że jest to kwestia wychowania dzieci. Jeśli jedno z nich przez lata jest oczkiem w głowie rodzica, to pozostałe dzieci czują si mniej kochane i niedowartościowane, a w końcu przelewają złość i frustrację na rodzeństwo i się oddalają od rodziny. Być może tak właśnie było u Ciebie, a może siostra i brat nie potrafią okazywać uczuć? Wydaje mi się, że na forum można tak gdybać wieczność, a i tak nie wskażemy Ci przyczyny i nie rozwiążemy problemu. Możesz to zrobić tylko Ty - rozmawiając z rodzeństwem.

Współczuje sytuacji. Moje kontakty z rodzeństwem (bratem) również nie są idealne. Nasze drogi rozdzieliły się gdy byłam w szkole średniej. Rodzice się rozwiedli - alkoholizm ojca i ja zostałam z mamą, a on z ojcem. Miał 17 lat więc sąd uwzględnił jegozdanie. Niestety ojciec wzciągnął go w nałóg, potem 2 nieudane epizody terapii i w końcu skuteczne leczenie w ośrodku terapii uzależnień Agnus. Dziś jedyny nasz kontakt to przy okazji świąt. Szkoda, że został wtedy przy ojcu, bo teraz nasze relacje mogłyby wyglądać zupełnie inaczej.

Przeszłości nie zmienisz ale zawsze jest coś co możesz zrobić