BabskieSprawy.pl forum dla kobiet

Witajcie, mam dosyć męża. Wkurza mnie niesamowicie! Jestem naparwde spokoją osobą, miłą wiele osób uważa że mam anielską cierpliwosć i żadko można wyprowadzić mnie z rownowagi. Z mężem jesteśmy razem od 6 lat, jest starszy ode mnie o 17 lat, ale ja jestem też jak na swoj wiek bardzo dojrzała - zawsze byłam o parę lat do przodu niz moi rowiesnicy. W każdym razie wszystko było SUPER, urodziła nam się córeczka, wynajeliśmy sami mieszkanie itd. Ale od jakiegoś czasu on ma ciagle do mnie pretensje!!! W dodatku nie hamuje się i potrafi urządzić mi sceny na środku supermarketu z wizwiskami włącznie. Mam specyficzną pracę, pracuje po 12h przez 7 dni w tygodniu, raz na miesiąc mam wolny weekend, i kiedy jest okazja coś zrobić razem on śpi do 14! Wiele razy próbowałam z nim rozmawiać na ten temat ale kończyło sie to awantura, szarpaniną i dziurami w ścianach. Mąż jest BARDZO NERWOWY. Jak sprzątam to oczywiście źle, jezeli wogóle sprzątam bo wiadomo podłogi, kurze, obiad i zakupy same się robia, a jak mam wolny dzien to się lenie wg. niego. I oczywiscie jest awantura ze NIC NIE ROBIE, ZE JESTEM SYFIARA itd.Jak zaczynam się bronić jest jeszcze gorzej, tłumaczenia typu że czegoś nie zdażyłam zrobic nie pomagają bo JA MAM BYĆ GOSPODYNIĄ DOMU, DOBRA GOSPODYNI ZAWSZE ZDĄRZY....itd. Ostatnio o wszystko się czepia, ze pranie za dlugo się suszy, ze córkę biorę na ręce, że wydałam nie wiadomo gdzie pieniądze jakie mi dał - on chyba uwaza ze mięso i kiełbasa która pochłania jest w sklepie za darmo. KAŻDY wieczór od 2 lat do godz 24 nawet w wigilię i inn e święta spędza przed komuterem grając w strategiczne gry, wojowałam o to długo ale nic to nie dało w końcu dałam sobie spokój, a teraz ma pretensje że się od niego oddalam że nie chce z nim sypiać - ale wogole mnie nie słucha, nie mowie już mu nawet o niczym bo potrafi za byle pierdołę mnie ochrzanic jak psa, nie wychodze z nim nigdzie - kiedyś za to ze rzekoma ja zgubiłam numerek od szatni zrobił mi taka awanturę przy wszystkich ze nie chodze juz do tego klubu:( numerek potem znalazł sie w jego kieszeni. Zawsze grał w swoje gry, ale kiedy mnie poznał one odeszły na bok, teraz od 2 lat istnieje tylko komputer i moje pukanie po 22 jak wracam z pracy zeby mi drzwi otworzyc. Staram sie jak mogę, ale juz mam dosc ponizania, tłumaczenia sie przed czemu nie umyłam podłogi itd. NIE MAM POJĘCIA CO ROBIC:(

on jest uzalezniony od komputera . a ty nie mozesz dac sie tak ponizac , porozmawiaj a jak nic nie da w jego zmianie pomysl o odejsciu . ón ci tez powinnien pomagac skonczyły sie czasy kiedy kobiety byly niewolnikami w domu i nie mialy swojego zdania . Porozmawiaj z nim

Nie jestem pewna czy rozmowa w tym przypadku cokolwiek pomoże...bo jak sama pisałaś już wielokrotnie próbowałaś z nim rozmawiać i nic... Zgadzam się z opinią koleżanki, że może powinnaś mu zagrozić odejściem, może takim sposobem coś wskórasz... Jeżeli nadal będzie zachowywał się jak furiat to dla dobra psychicznego waszego dziecka jak również Twojego ja bym od niego odeszła...

tak musisz rozwazyc i ten punkt odejscia dla dobra waszego dziecko potrzebuje spokoju i miłosci a ty rowniez bo co przyjdzie dziecku po sflustrowanej mamie i psychicznie wykonczonej . a w toksycznym zwiazku niema co tkwic . Bo sie Ty wykonczysz

Witaj,

przede wszystkim musimy wrócić do początku i starać się zlokalizować przyczynę "tych problemów" i tam szukać rozwiązania.

Na początku chciałbym żebyś mi powiedziała, jak długo się znaliście zanim wzięłaś ślub?
Zawsze taki był, czy to dzieje się tylko od jakiegoś czasu?

1.Problemem większości par w obecnych czasach jest fakt iż biorą ze sobą ślub, płodzą dzieci z niewłaściwych powodów. Wiele osób dobiera się w pary kierując się nieuświadomionymi potrzebami i niewłaściwymi przekonaniami, które po jakimś czasie niszczą ich życie i cierpią na tym wszyscy.

Na przykład.
Kiedy jesteś mała kształtuje się w Tobie światopogląd na temat tego jak ma wyglądać związek, jaki ma być Twój partner, nabierasz przekonań o tym co jest złe i dobre oraz instalujesz sobie wiele emocjonalnych potrzeb. Na przykład takich jak potrzeba bliskości, ciepła, wsparcia itd. Oczywiście wiele z tych potrzeb może być również Twoimi wartościami. Jeśli są one świadomie przez Ciebie wybrane bo wiesz, że to dzięki nim Twój związek będzie funkcjonował w przyszłości to jest to ok. Natomiast jeśli są Twoim punktem "oparcia" i zupełnie nieświadomie do nich dążysz, to może się okazać, że zwiążesz się z niewłaściwą osobą dla tych potrzeb. Nie dla swojego dobra.

Rozumiesz co mam na myśli?

Emocje są o wiele bardziej silniejsze niż logika i to na ich podstawie ludzie podejmują decyzje, a dopiero później logicznie tłumaczą swoje wybory.

Odpowiedz sobie na pytanie:

Co tak naprawdę sprawiło, że związałaś się z tym mężczyzną?

Tutaj mogą pojawić się odpowiedzi typu:

1. Był miły i kochany. ( Co dokładnie Ci to dawało? Jakie uczucie?)
2. Troszczył się o mnie. (Co dokładnie Ci to dawało? Jakie uczucie?)
3. Wydawał się być odpowiedzialny ( Co dokładnie Ci to dawało? Jakie uczucie?)
4. Zapewniał mi poczucie bezpieczeństwa, zarówno osobistego jak i finansowego
(Ten bodziec jest bardzo silny. Jeśli nie masz wystarczająco dużo wiary w siebie by zarobić na życie, możesz podjąć decyzje o związaniu się z kimś kto Ci takie bezpieczeństwo zapewni. Tym bardziej jeśli od małego na przykład żyłaś w ubogiej rodzinie)

itd.

Zwykle to to jak się czujesz powoduje, że podejmujesz taką decyzje. Jeśli to uderza w Twoje najważniejsze wartości to efekt jest wzmocniony. Jednak nie zawsze te uczucia są prawdziwe, bardzo często są efektem naszych halucynacji i wyobrażeń, które tworzymy sobie na temat przyszłości i osoby z którą spędzamy czas albo bardzo mocno opierają się na naszych POTRZEBACH.

Kolejną rzeczą na podstawie której podejmujesz decyzje są Twoje przekonania.

Nie mówię, że te co przedstawię poniżej mogą dotyczyć Ciebie, ale chce byś zrozumiała jak to mniej więcej działa. Wiele z tych przekonań jest bardzo nieświadomych i możesz na pierwszy rzut oka stwierdzić, że ona wcale Ciebie nie dotyczą, jednak zastanów się na tym dłużej, skup się na tym co pojawia się w Twojej głowie i wnętrzu i poszukaj odpowiedzi. (Jeśli nigdy wcześniej nie pracowałaś ze swoim wnętrzem możesz tego nie rozumieć, nie jest to łatwe na początku, zachęcam Cię za tym byś wzięła udział w jakimś KURSIE bądź przeczytała jakąś książkę)

Żeby dotrzeć do swoich przekonań, możesz zadać sobie pytanie:

"W co tak naprawdę, głęboko wierzyłam, że się z nim związałam"

Przykłady odpowiedzi:

"Myślałam, że to najlepszy mężczyzna"

Przekonania zwykle poparte są "odnóżami", które pozwalają nam w nie wierzyć. Przykład:

- bo był miły
- miło mi się spędzało z nim czas
- kochał mnie
itd...

Przykłady większości głęboko nieuświadomionych przekonań:

"Nie wiem czy znajdę lepszego mężczyznę"
- świat pełen jest dupków,
-nie mam siły dłużej szukać,
- co jeśli odejdzie i wtedy zostanę sama

"Nie jestem wystarczająco dobra"
- nie zarabiam zbyt wiele
- nie mam idealnej figury
- nie mam poczucia humoru


Itd.

Przemyśl to jakie przekonania Tobą kierowały przy wyborze swojego partnera. Zachęcam Cię również do przeczytania mojego artykułu: MAPA MIŁOŚCI

Dlatego bardzo ważna jest praca nad tym co dzieje się w NAS bo to właśnie powoduje, że WYBIERAMY ŻYCIE takie jakie mamy. Zauważ, że ciężko jest zmienić drugą osobę, jedyną zmianę jaką powinniśmy rozpocząć jest zmiana NAS SAMYCH. Tego co jest dla nas ważne, ustalenie wartości, celów i odpowiednich przekonań. To powoduje sprawia, że zaczynamy WIERZYĆ w zupełnie inne RZECZY, a to wyzwala w NAS POTENCJAŁ, który sprawia, że PODEJMUJEMY DZIAŁANIE i osiągamy REZULTATY.

Upraszczając. To w co wierzysz napędza to co MASZ. Jeśli zmienisz swój świat wewnętrzny, zaczniesz przyciągać do swojego życia innych ludzi, co da Ci inne ŻYCIE.

Więc to jest najważniejsze. Zmiana Ciebie, nie jego.

Trzeba ustalić wartości, priorytety oraz zasady Twojego związku. Trzeba również określić czego się szuka, jeśli tego się nie zrobi, generalnie nie wiemy co chcemy wybrać i godzimy się na to co jest.

2. Kolejna rzecz to początki znajomości. Bardzo często lekceważymy sygnały, które świadczą o tym, że w przyszłości pojawi się problem. Wierzymy gdzieś głęboko, że nasz partner się zmieni. Szczególnie kobiety czują wewnętrzną MISJĘ do zmiany mężczyzny na lepsze, jednak bardzo rzadko niestety się im to udaje.

Tworzymy sobie w naszej głowie idealne życie zanim jeszcze zamieszkamy jakiś czas z naszym wybrankiem pod jednym dachem. Jak mówi sławne przysłowie musi trwać to minimum pół roku. Ja uważam, że minim rok. Pół roku można oszukać po roku wyjdzie.

Dodatkowo trzeba zdać sobie sprawę z tego w jaki sposób nasz partner został wychowany. To zupełnie inny człowiek i ma on zupełnie inne poglądy na świat. Więc jeśli naprawdę Ci na nim zależy to trzeba wspólnie usiąść zastanowić się nad tym co sprawi, że wasz związek będzie udany i RAZEM popracować nad tym. Do tego jednak potrzebna jest świadoma osoba, która zrobi to dla WASZEGO DOBRA. Niestety jednak nie każdy to tak widzi i nie każdy może tego chcieć. Dlatego ustalenie zasad na początku związku i określenie kierunku dokąd on zmierza, jest niezwykle ważne! ŚWIADOMOŚĆ, ŚWIADOMOŚĆ, ŚWIADOMOŚĆ...

3. Jeśli chodzi o niego. To wydaje mi się iż jest niespełniony. Mówiłaś, że pracuje po 12H, może robić coś czego nie lubi, czuje się niedowartościowany i sfrustrowany swoim życiem. Dodatkowo nie potrafi zrozumieć Twojego świata, bo może nie zna się na kobietach i nie rozumie Twoich potrzeb. Oczywiście to tylko moje przypuszczenia. Nie znam dokładnych szczegółów.




To co miałbym Ci radzić to:

1. Popracuj na swoim WNĘTRZEM. Wiem, że nie jest to łatwe, musisz się tego nauczyć i sięgnąć po odpowiednie źródła. (Książki, kursy, szkolenia)
2. Czasami najlepszym rozwiązaniem jest podjęcie konkretnych decyzji by coś zmienić.
3. Zastanów się za nim to zrobisz. Rozstanie na jakiś czas albo separacja, może ale nie musi wprowadzić wiele dobrego. Zobacz czy to coś zmieni. Wiem, że to może nie być łatwe bo na przykład możesz nie mieć się gdzie wyprowadzić.

Zwykle jednak ludzie doceniają coś gdy to STRACĄ. Musisz zadbać o swoją niezależność i pokazać mu, że nie akceptujesz BRAKU SZACUNKU. Bo to jak się zachowuje względem Ciebie na pewno nie sprawi, że będziesz SZCZĘŚLIWA.

Nie jestem wstanie powiedzieć Ci nic więcej ponieważ nie znam dobrze Twojej sytuacji. Chciałem tylko byś zrozumiała, skąd mógł wziąć się Twój obecny problem i mam nadzieje, że to co napisałem było pomocne i pozwala Ci spojrzeć na problem z nieco innej perspektywy.

Ważne jest by wziąć w pełni odpowiedzialność za siebie. Bo to Ty podjęłaś decyzje żeby się z nim związać. To Twój wybór i zawsze masz MOC zmiany swojej decyzji i swojego życia. Obwinienie innych nie wiele zmieni bo ludzie kierują się różnymi NIEUŚWIADOMIONYMI zachowaniami i bardzo często ich nie rozumieją oraz nie mają nad nimi kontroli.

Pomyśl nad tym. Jeśli napiszesz mi coś więcej, zobaczę czy będę Ci wstanie lepiej pomóc.

Pozdrawiam
Tander