BabskieSprawy.pl forum dla kobiet

Dziewczyny jak reagujecie na widok np.dziecka na wózku inwalidzkim lub z zespołem downa?zastanawiacie się jak byście sobie poradziły z takim dzieckiem ?czy z litością patrzycie na rodziców?jak to jest?sama mam dziecko niepełnosprawne ,tyle że po moim synku na 1 rzut oka nie widać tego.Ale np są sytuacje w piaskownicy gdzie mój synek zachowuję się jak mały zielony kosmita i często się stykam z dziwnymi docinkami rodziców ,typu co za bachor albo niewychowane dziecko lub namowy innych rodziców aby ich pociechy się z moim nie bawiły bo jest głupi,to przykre jest bardzo, ale przecież nie będę każdemu opowiadać o tym że moje dziecko jest opóźnione w rozwoju i troszkę inne od zdrowych dzieci,A może mam mu na plecach napisać Jestem opóźniony w rozwoju przepraszam.

no i wątek umarł

Wiesz, to bardzo trudny temat. Mam w bliskim otoczeniu trójkę dzieci, które nazwałaś innymi. Dzieci są w wieku: 4, 7 i 9 lat. Po najstarszym i najmłodszym nie widać na pierwszy rzut oka, że nie wszystko gra. To bardzo trudne rodzicielstwo. Uważam, że rodzice zasługują na podziw, a dzieci na normalność w maksymalnym stopniu, do jakiej można je wdrożyć. Moje dzieci uczone są, że nikt nie jest doskonały, każdy ma jakieś problemy, niektóre z nich są bardziej uciążliwe dla otoczenia (zwłaszcza dla najbliższych). Ja nie komentuję zachowania cudzych dzieci i nie pozwalam na komentowanie zachowań moich pociech. Ingeruję tylko wtedy, gdy w grę wchodzi agresja, chociaż nie oszukujmy się, dzieci bez żadnych zaburzeń też potrafią być agresywne i nieprzewidywalne.

Zgadzam się z Tobą mój syn pomimo iż jest dzieckiem jak ja to mówię innym też jest uczony szacunku i tolerancji dla dzieci chorych.Użyłam słów dzieci INNE gdyż kiedyś usłyszałam to pod swoim adresem że skoro pani syn jest inny to trzeba iść gdzie indziej,była to sytuacja na palcu zabaw.

W szkole mojego synka uczą tolerancji dla "innych" dzieci. Były dwie dziewczynki z zespołem Downa, jedna miała już chyba z 17 lat a nadal chodziła do podstawówki a druga jest obecnie w 2 klasie. I bardzo dobrze, bo dzieci na codzień uczą się że nie ma dzieci gorszych tylko dlatego że są chore.

moim zdaniem w szkołach powinny być dzieci wszystkie wtedy zdrowe dzieci uczą się tolerancji do dzieci chorych, a z własnego doświadczenia wiem, że chorym dzieciom pomaga w rozwoju codzienna egzystencja z dziećmi zdrowymi.

Następnym razem jak ktoś będzie chciał abyś zabrała dziecko z placu zabaw/kina/sklepu czy innego miejsca to po prostu ochrzań takiego kogoś "jak święty Michał diabła". Nie musisz się przejmować, że go urazisz, bo ktoś tak mało empatyczny nie jest wart Twojej troski. Twoje dziecko ma te same prawa co dziecko tego, kto próbował przegonić Twoje. Twoje jednak ma normalną matkę, a tamto nie ma tego szczęścia.

I chyba tak będę musiała zacząć robić bo to są bardzo częste sytuacje

Przykro jest czytać o tym jak inni potrafią się zachować. Jest mi wstyd za rodziców, którzy uczą takich postaw swoje dzieci. Mój synek czasami z przedszkola przynosi takie brzydkie odzywki, że ktoś jest głupi, czy nie taki jak powinien, ale myślę, że udało mi się mu dać dobry przykład i nie raz bawił się z dziećmi, od których inni się odsuwają. Nie podoba mi się na przykład wpajanie strachu od dziecka dla inności, a także szybkiego osądzania innych. Dzieci są chłonne jak gąbka i podłapują, bezkrytycznie przyjmują. A potem się mówi, że dzieci potrafią być okrutne - a prawda jest taka, że to rodzice tego okrucieństwa uczą.