BabskieSprawy.pl forum dla kobiet

Czy po kilku latach bycia razem z tą druga połówką nadal czujecie do siebie to co na początku?Czy nie myślałyście że to przyzwyczajenie do drugiej osoby? jak jest u was?

Ja nadal kocham swojego partnera tak samo, jak na początku związku, a w sumie o wiele mocniej, bo przez ponad 2 lata zdążyliśmy już co nieco przejść razem. Nie czułam nigdy, że to zwykłe przyzwyczajenie.

im dluzej jestesmy razem tym milosc nasza kwitnie. teraz mimo ze stuknely nam 4 lata nadal randkujemy jak na poczatku. zaskakujemy sie nawzajem

Miłość, miłość

perelka780 napisał(a)::serca im dluzej jestesmy razem tym milosc nasza kwitnie. teraz mimo ze stuknely nam 4 lata nadal randkujemy jak na poczatku. zaskakujemy sie nawzajem

zazdroszczę...
U nas tego trochę brakuję. Jesteśmy tak zapracowani. Nie mieszkamy jeszcze razem i czasem o sobie tak jakby zapominamy, a jesteśmy też 4 lata. Fakt, że jest trochę wina tego, że ja mam auto faceta i dlatego nie ma za bardzo jak przyjeżdżać. Pracujemy różnie i dlatego też tak się dzieje. Mam nadzieję, że po ślubie odżyjemy...

myszka12313 napisał(a):Czy po kilku latach bycia razem z tą druga połówką nadal czujecie do siebie to co na początku?Czy nie myślałyście że to przyzwyczajenie do drugiej osoby? jak jest u was?

Ja czuję po 4 latach związku, że jest trochę inaczej. Myślę, że wina głównie naszego zapracowania. Martwi mnie to. Czuję, że kocham, ale też czuję, że trochę przyzwyczajenia też jest. W przyszłym roku ślub, a ja mam czasem myśli czy na pewno itd. Jak by to było jak by nas nie było. Dziwne... Kocham, a czasem tak myślę. Boję się rutyny w życiu po ślubie. Może to taki stres, że zbliża się to co raz mniejszym krokiem...

Hm... jeżeli czujesz, że robi się monotonnie to zrób coś z tym:) tak jak wcześniej koleżanka napisała zaskakujcie się wzajemnie:) postaraj się znaleźć troszeczkę więcej czasu dla swojego partnera i nie tylko po to by posiedzieć wspólnie na kanapie, ale pomyśl co sprawiało wam obojgu radość:) zaplanujcie jakiś wypad razem:) bo najgorsze co można zrobić to właśnie wpaść w rutynę, przyzwyczaić się że ta druga osoba jest i myśleć że zawsze będzie... a miłość jest jak kwiat, z czasem więdnie jeżeli się jej nie pielęgnuje i nadchodzi czas kiedy musimy z niej zrezygnować bo jest za późno...

Marcysia napisał(a):Hm... jeżeli czujesz, że robi się monotonnie to zrób coś z tym:) tak jak wcześniej koleżanka napisała zaskakujcie się wzajemnie:) postaraj się znaleźć troszeczkę więcej czasu dla swojego partnera i nie tylko po to by posiedzieć wspólnie na kanapie, ale pomyśl co sprawiało wam obojgu radość:) zaplanujcie jakiś wypad razem:) bo najgorsze co można zrobić to właśnie wpaść w rutynę, przyzwyczaić się że ta druga osoba jest i myśleć że zawsze będzie... a miłość jest jak kwiat, z czasem więdnie jeżeli się jej nie pielęgnuje i nadchodzi czas kiedy musimy z niej zrezygnować bo jest za późno...

Zrezygnować po 4 latach związku? Ślub przed nami i nie chce pomyśleć ile byłoby o nas gadania na wsi i w rodzinie, że się rozeszliśmy itd. Jak jest taka rutyna to czasem boję się, że ten ślub będzie na siłę. Tak długo myśleliśmy o tym, nie mogliśmy się doczekać bycia na co dzień z tej wielkiej miłości. Teraz się ciągle kłócimy i pomału jak stare małżeństwo... ((

Po kilku latach to już pojawia się uczuciowe przywiązanie, a nie zwykłe przyzwyczajenie, a najlepszy przykład przywiązania to dłuższa rozłąka. Wtedy brak męża w pobliżu jest najbardziej odczuwalny. Występuje po prostu uczucie braku, "pustki w ramionach", której nie mogą zrekompensować rozmowy telefoniczne.

Jestem w związku od ponad 4-ech lat. Początki zawsze są trudne, później dużo razem przeszliśmy były sytuacje kiedy myślałam że to koniec a tu niespodzianka
Los płata nam figle i kocham mojego partnera jeszcze bardziej niż na początku odczuwam pustkę gdy go nie ma ale zawsze wiem że wróci Nie ma w naszym związku nudy

"Zrezygnować po 4 latach związku? Ślub przed nami i nie chce pomyśleć ile byłoby o nas gadania na wsi i w rodzinie, że się rozeszliśmy itd. Jak jest taka rutyna to czasem boję się, że ten ślub będzie na siłę. Tak długo myśleliśmy o tym, nie mogliśmy się doczekać bycia na co dzień z tej wielkiej miłości. Teraz się ciągle kłócimy i pomału jak stare małżeństwo... (("

Jejciu... musisz zadać sobie podstawowe pytanie: czy nadal kocham tego faceta? Posłuchaj moim zdaniem to że się boisz jest normalne, ale odpowiednim pytaniem jest czego tak na prawdę się boisz, małżeństwa czy bycia z tym mężczyzną do końca? Kłótnia w związku jest rzeczą normalną, ale ciągłe kłótnie zwiastują zupełnie co innego... Zastanów się poważnie czy to właśnie ten facet jest tym Twoim jedynym... Nie kieruj się gadaniem i rozmyślaniem co powiedzą inni! Bo to przecież właśnie TY będziesz osobą, która będzie żyła z tym mężczyzną! Przeanalizuj sobie tak bez emocji czy jest Ci z nim dobrze, jak wyobrażasz sobie wasze wspólne życie:) Najważniejsze jest to co Ty czujesz i jak Ty się na to zapatrujesz:) Jesteś Panią swego losu i tylko od Ciebie powinno zależeć jak ułożysz sobie życie,bez presji osób trzecich:) Powodzenia;)

Marcysia napisał(a):"Zrezygnować po 4 latach związku? Ślub przed nami i nie chce pomyśleć ile byłoby o nas gadania na wsi i w rodzinie, że się rozeszliśmy itd. Jak jest taka rutyna to czasem boję się, że ten ślub będzie na siłę. Tak długo myśleliśmy o tym, nie mogliśmy się doczekać bycia na co dzień z tej wielkiej miłości. Teraz się ciągle kłócimy i pomału jak stare małżeństwo... (("

Jejciu... musisz zadać sobie podstawowe pytanie: czy nadal kocham tego faceta? Posłuchaj moim zdaniem to że się boisz jest normalne, ale odpowiednim pytaniem jest czego tak na prawdę się boisz, małżeństwa czy bycia z tym mężczyzną do końca? Kłótnia w związku jest rzeczą normalną, ale ciągłe kłótnie zwiastują zupełnie co innego... Zastanów się poważnie czy to właśnie ten facet jest tym Twoim jedynym... Nie kieruj się gadaniem i rozmyślaniem co powiedzą inni! Bo to przecież właśnie TY będziesz osobą, która będzie żyła z tym mężczyzną! Przeanalizuj sobie tak bez emocji czy jest Ci z nim dobrze, jak wyobrażasz sobie wasze wspólne życie:) Najważniejsze jest to co Ty czujesz i jak Ty się na to zapatrujesz:) Jesteś Panią swego losu i tylko od Ciebie powinno zależeć jak ułożysz sobie życie,bez presji osób trzecich:) Powodzenia;)

Boję się raczej tego małżeństwa, a nie bycia z nim i głównie mieszkania z jego rodziną. Mam momenty, że wyobrażam sobie jakby mogło być z innym facetem, ale nie wyobrażam sobie życia bez mojego faceta. Fakt, czasem czuć tą rutynę, ale gdy mamy jakiś czas rozłąkę to brakuje mi go bardzo. Dziwne tylko, że często jak się długo nie widzimy czasem zdarzy się pokłócić przez głupotę, ale gdy znowu mamy rozłąkę to tęsknimy za sobą. Nie wiem czemu tak jest. Kłócimy się częściej ostatnio, ale to na prawdę o głupoty np. jak zrobić coś w mieszkaniu. Może po prostu kumuluję się w nas, głównie we mnie taki stres przed nowym rozdziałem w życiu, który już niedługo nastąpi. Nie wiem.
Wiem, że będę się z nim miała dobrze, bo bardzo dba o mnie, o nasze przyszłe mieszkanie itd. Jest bardzo wrażliwy i czuły. Może za bardzo i w tym tkwi problem. Ach, kobiecie nie dogodzi... ;P